Om de één of andere reden heb ik Aron Grunberg altijd links laten liggen. Ik heb nog niets van de man in kwestie gelezen en ik mis het ook niet.
Maar nu duiken er overal, overal lovende kritieken op over ‘Tirza’.
En ik vraag me af: moet ik mezelf over mijn vreemde Grunberg-antipathie zetten?
En is Tirza een goed boek om dat te doen?
2 opmerkingen:
Wat mij betreft: JA!
Tirza was mijn eerste Grunberg-boek en ik heb het betrekkelijk verslonden. Sterker nog: Tirza heeft mij weer leeshongerig gemaakt na een erg lange pauze.
De man schrijft gewoon goed, het verhaal las als een trein en de cover is leuk. Doen!
Grappig, ik heb ook een onverklaarbare Grunberg antipathie! Misschien omdat ik zijn schrijverspersona een flauw samenraapsel van andere, grotere schrijvers vind. Het feit dat 'Tirza' oorspronkelijk de titel van een mooi lyrisch werk van Lord Byron is, draagt daartoe bij. De man lijkt me gewoon niet bijster origineel, noch vindingrijk. En je boek noemen naar gedicht van Byron, houdt dat ergens niet in dat je jezelf - misschien iets te ambitieus - vergelijkt met de literaire 'groten' der aarde?
Een reactie posten