Het is keer op keer een heerlijk gevoel. Langzaam in een boek gezogen worden.
De eerste woorden, lijnen en pagina's lezen en niet weten. Wil ik verder lezen? Heb ik zin in iets anders? Soms sta je twijfelend met het boek in je handen voor je boekenkast. Een thriller dan maar? Een roman? Of toch maar gewoon verder lezen.
En opeens tussen pagina 20 en 22 besef je dat je even verdwenen was uit je bed. Geen deken meer over je schouders, geen zacht licht van het lampje op de pagina's. Geen woorden meer, alleen het verhaal.
Zoals ik graag dans om enkel en alleen nog dans te worden.
Net daarom lees ik graag, om tussen inktzwarte lettertjes te verdwijnen.
Deze keer dankzij 'Amsterdam', Ian McEwan
Geen opmerkingen:
Een reactie posten