Lien beschreef 'De Vliegeraar' als 'het gaat gruwelijk bergaf'. Het was mij echter niet duidelijk of dit over de inhoud of de kwaliteit ging.
Nu wel... een vrolijk verhaal is het allerminst. Misschien daarom de verkoopster het me in mijn handen drukte met een 'Dit Moet Je Lezen!' en ik maar denken dat het een onschuldig, geromantiseerd verhaal over een bewogen kindertijd was.
Niettemin blijf ik lezen.
Tot diep in de nacht.
Zelfs als Lief tot viermaal toe vraagt of het lichtje uitmag. (Tip voor hem, een leeslampje voor mijn verjaardag)
Zelfs wanneer er onwillekeurig een traan uit mijn ooghoek rolt.
Zelfs wanneer ik kippenvel krijg en de mantra 'het is maar een verhaal' niet meer werkt.
Tot ik 's morgen wakker wordt en merk dat Lief het boek uit mijn handen genomen heeft, mijn bril van mijn neus geschoven en mijn lichtje uitgeklikt toen ik al diep in dromenland was.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten