maandag, mei 21, 2007

Turf dus,


‘Zijn glimlach zette zijn mond tussen haakjes.’
Alleen al om dergelijke zinnen zou ik dit boek herlezen. Maar toch bleek ‘Calamiteitenleer voor gevorderden’ een (kleine) teleurstelling.
Juist omdat het verhaal zo boeiend start, omdat het intrigeert, omdat je de personages als kennissen gaat beschouwen, omdat je voelt hoe alles opbouwt tot één spetterende finale. En die finale lost uiteindelijk mijn verwachtingen niet in.
Het is boeiend en nieuw.
Het is wending die je niet ziet aankomen.
Maar toen ik mijn ogen tot pulp las, de cijfers op de klokradio negeerde omdat ik wilde weten hoe het afliep en de laatste pagina omdraaide op zoek naar meer, zag ik alleen de schrijfster grijnzend voor mijn ogen dansen: ‘Gefopt!’

En misschien was dat ook de bedoeling…

3 opmerkingen:

Saar zei

Ieks, en laat ik nou net in de intrigefase van het boek zitten. Ik durf bijna niet meer verder lezen.

KRuiMeL zei

@saar: Verder lezen! Verder lezen! En dan zeker laten weten wat je er zelf van vond.

Anoniem zei

Ik ben opnieuw beginnen lezen... omdat ik dacht niet genoeg tussen de regels gelezen te hebben.